ને તોય ચુપ રહેવું પડે છે કે નહી બસ મૂળ મુદ્દો એજ છે
Monday, September 21, 2009
એક સડક પર એક ઝાંઝવુ નિકળ્યુ આજ અચાનક
આજ સવારે અખબારોમાં વાંચ્યો એક ધડાકો
વાંચીને અખબારોમાં સરકાર અચાનક જાગી
આજ સવારે અખબારોમાં વાંચ્યો એક ધડાકો
આજ સવારે અખબારોમાં વાંચ્યો એક ધડાકો
Thursday, April 30, 2009
મોકો મળ્યો તો આંખમાંથી બહાર થઈ ગયા.
બંને હતા અલગ તો હતા શૂન્યની નજીક,
સાથે મળ્યા બે એકડા, અગિયાર થઈ ગયા.
વાતો ન નીકળી હોઠથી એ વેદના બની,
આંસુ ન નીકળ્યા તો એ અશઆર થઈ ગયા.
મારી જ સાથે એની હરીફાઈ છે ફકત,
મારા બે શેર એટ્લા દમદાર થઈ ગયા.
જે ઝેર આવ્યું ભાગમાં એને હું પી ગયો,
દુનિયાના લોક કેટ્લા લાચાર થઈ ગયા. !
એણે નજરથી દીધા ટકોરા અને પછી
પથ્થર હ્રદયની ભીંતમાં પણ દ્વાર થઈ ગયા.
શોભે છે મ્યુઝિયમના એ શોકેશમાં જ બસ
'પાગલ' સંબંધ લોહીના બિસ્માર થઈ ગયા.
અલ્પેશ 'પાગલ'
એકાદ બે ડુમા અને ડુસકા પડ્યા છે ચાર પાંચ
તે ના કહેલી વાતના પડઘા પડ્યા છે ચાર પાંચ
એ હસ્તરેખા જાણનારા ખાનગીમાં કહુ તને ?
ખિસ્સામાં મારા ભાગ્યના તારા પડ્યા છે ચાર પાંચ
એકાદ ભીની યાદ કંઈ તડપાવવા ઓછી હતી ?
પાછા સ્મરણ વરસાદમાં ન્હાવા પડ્યા છે ચાર પાંચ
પંખી હતો હું એ કથા ઈતિહાસ ક્યાં થઈ છે હજી !
મારા ગળામાં આજ પણ ટહુકા પડ્યા છે ચાર પાંચ
મારી દલીલો તો બધી ખુટી પડી, હારી ગયો,
ને એમની પાસે હજી મુદ્દા પડ્યા છે ચાર પાંચ
એકજ હતી બસ ભૂલ ને એકજ સજા એની હતી,
'પાગલ" ! જગતને કારણો ધરવા પડ્યા છે ચાર પાંચ
- અલ્પેશ 'પાગલ'
Saturday, March 14, 2009
વાત ના થ્યા કેટલા ટૂકડા હવે
એક ઊડવી જોઈયે અફવા હવે
છે નવી દુનિયાના સંદર્ભો નવા
ચાલ બદલી નાખીયે ચશ્મા હવે
એજ ઘટના એજ ઈચ્છા એજ હું
તોય આવે છે નવા સપના હવે
તું મને સમજે નહીં ના હુ તને
થઈ ગયા છૈ આપણે અઘરા હવે
પ્યાસ પણ લાગી શકે છે જિન્દગી
મ્રુગ્જળોથી ખિસ્સુ ના ભરતા હવે
હુ જિવુ છુ કેટલા સંદર્ભમાં
મેં કર્યા છે મારા પણ ટુકડા હવે
ધગ્ધગે છે ટેરવા "પાગલ" અને
પીગળૅ છે શબ્દની શમ્મા હવે
- અલ્પેશ "પાગલ"
ગઝલ વિશ્વ ફેબ્રુ. ૨૦૦૯
બાકી સૌ અહીં ક્રોસ પર લટકી રહ્યા છે
આદમી દૂર આદમીથી જઈ રહ્યો છે
લોક સાચે ચાંદ પર પહોચી ગયા છે
જિન્દગી સામે જુગુપ્સા થી જુએ છે
લાશ પર એ માણસો ટોળે વળ્યા છે
કોઇ ચહેરાને કદી વાંચ્યો છે આપે ?
આંસુઓને બોલતા શું સાંભળ્યા છે?
હુ હસું છું ને દિલાસો આપે છે
લાગે છે કે મને સમજી રહ્યા છે...
- અલ્પેશ "પાગલ"
શબ્દશ્રુષ્ટી માર્ચ ૨૦૦૯
આ શ્વાસ ચાલે એન પગલા લખી બતાવું ?
કોનાથી બચવું છે એ નક્કી પછી તું કરજે
ફૂલો લખી બતાવું કાંટા લખી બતાવું
પંખી નહીં લખુ હું આકાશ નૈ લખું હું
આ વ્રુક્ષની નસોમા ટહૂકા લખી બતાવું
આતમકથા લખું તો કોની કથા લખું હું
શું જીવને પડ્યા છે વાંધા લખી બતાવું
ખાનખરાબી અંગે બીજૂં તો શું કહું હું
જે આગ થૈ ગયા એ તણખા લખી બતાવું
આ સ્વપ્ન તો જૂના છે નૈ કામ કાઇ આપે
બે ચાર ઘાવ ક્યો તો તાજાં લખી બતાવું
- અલ્પેશ "પાગલ"
અખંડ આનંદ માર્ચ ૨૦૦૯
Saturday, February 28, 2009
દોસ્ત હવે તો આંસુઓ પણ અગ્નિશામક લાગે છે
સંજોગોના સ્ટેજ ઉપર જિવવું પણ નાટક લાગે છે
જાણે મા ના ખોળામાં સૂતેલું બાળક લાગે છે
હુ ય ટબુકલો હોઉ એવુ સાવ અચાનક લાગે છે
આજે જોજો મારી ગઝલો કેવી સ્ફોટક લાગે છે
- અલ્પેશ "પાગલ"
કુમાર (ડિસેમ્બર ૨૦૦૮)
બંધ અમારા આંસુઓનો રોજ સિફત થી તોડે છે.
અણસમજુ માણસ છે દિલનો કાચ તુટે ને રોવે છે
ને એક માણસ શાણૉ છે શિશાથી પથ્થર ફોડે છે.
પંખી પંખી કલરવ કલરવ ચીસો ચીસો બીજુ શું
કાઇ નથી બસ વ્રુક્ષ તૂટ્યુ છે બાકી સઘળું ઓ કે છે
હુ ચાહુ છું આ દુનિયાને એ પણ મુજને ચાહે છે
સાવ જ ખોટું હુ બોલું છુ એ પણ ખોટુ બોલે છે.
"પાગલ" તો છે બીકણફોસી ખુદ ખુદ્થી ડરનારો છે
બુઢ્ઢી ઈચ્છા ખાંસે છે તો સાવ અચાનક ચોકે છે.
- અલ્પેશ "પાગલ"
શહિદે ગઝલ (સપ્ટે - નવે. ૨૦૦૮)