જમાનાથી અલગ અંદાઝ એ એક શખ્સ રાખે છે,

દિવો સળગાવવા તોફાન સાથે શર્ત રાખે છે.

જમાનાને બદલવાની નથી બસ વાત એ કરતો,

વહેતા ખૂનને રગરગમાં હરદમ ગર્મ રાખે છે.

એ સમજે છે બધું ને સાથ સમજાવી ય જાણે છે,

બધી વાતોમાં સામે તર્ક ને વિતર્ક રાખે છે.

ભૂલી જાયે છે જિવનના પ્રસંગો જે નથી ગમતાં,

ફકત એ સાચવીને એ બધાના મર્મ રાખે છે.

નથી પરવાહ એ કરતો જમાનો જખ ભલે મારે,

બધીયે વાતથી ખુદને ખુદીમાં મસ્ત રાખે છે.

હતો નાસ્તિક અને છે સ્થૂળ એ નાસ્તિક જ રેવાનો,

પરંતું એ ખરું એ આદમીયત ધર્મ રાખે છે.

અરે એ લાગણીનો એટલો ભુખ્યો છે માણસ કે,

બધીયે યાદ અશ્કોમાં ઝબોળી સર્દ રાખે છે.

શખસ મારા જ જેવો જાણે મારો આયનો 'પાગલ,

'હંસી એ હોઠ ઉપર ને નયનમાં અશ્ક રાખે છે.

-અલ્પેશ 'પાગલ'